Canto ostinato - powstałe w latach 1976-1979 wpisuje się w tradycję muzyki minimalistycznej. Dzieło w założeniu przeznaczone jest na dowolną ilość instrumentów klawiszowych, jednak większość wykonań oscyluje między dwoma a czterema wykonawcami. 

Kompozytor w stosunku do swojego dzieła używa terminu „kod genetyczny”, z uwagi na strukturę kompozycji, opartej na stałej substancji harmonicznej i melodii w głosie najniższym. Jest to element charakterystyczny tylko dla Canto ostinato. 

Legendarnym utworem, który zapoczątkował nowy kierunek minimalizmu w muzyce był In C Riley`a, którego prawykonanie odbyło się w San Francisco Tape Music Center w 1964 roku i od razu stało się ważnym wydarzeniem artystycznym. Partytura dzieła składa się z pięćdziesięciu trzech fragmentów granych kolejno przez wszystkich wykonawców. Jednakże moment przejścia poszczególnych fragmentów do następnej cząstki nie jest dokładnie określony. Powoduje to, iż jedynym czynnikiem scalającym utwór jest stały rytm.