Stanisław Moryto

(1947–2018) – wybitny współ­cze­sny kom­po­zy­tor, orga­ni­sta i peda­gog. Urodził się 8 maja 1947 roku w Łącku k. Nowego Sącza, zmarł 5 czerwca 2018 roku w Warszawie. Ukończył stu­dia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie: organy (1971) pod kie­run­kiem Feliksa Rączkowskiego oraz kom­po­zy­cję (1974) u Tadeusza Paciorkiewicza. Był prze­wod­ni­czą­cym Stowarzyszenia Polskiej Młodzieży Muzycznej „Jeunesses Musicales de Pologne” (1973–1981), pre­ze­sem Ludowego Instytutu Muzycznego, Polskiego Instytutu Muzycznego (1981–1997), człon­kiem Narodowej Rady Kultury (1984–1990) i Rady Programowej Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina (2007–2010). Inicjator i dyrek­tor arty­styczny festi­walu Legnickie Conversatorium Organowe (1986–2011). Był pro­rek­to­rem Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina (1996–2002), a następ­nie dzie­ka­nem (2002–2005) Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki tejże uczelni. W latach 2005–2012 peł­nił funk­cję rek­tora Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Był profesorem zwy­czajnym tej uczelni i doktorem hono­ris causa Keimyung University w Daegu (Korea Południowa).
Działalność kon­cer­tową roz­po­czął jesz­cze w cza­sie stu­diów. Występował wie­lo­krot­nie jako soli­sta i kame­ra­li­sta w Polsce, a także w Austrii, Belgii, Bułgarii, Czechach, Danii, Finlandii, Hiszpanii, Niemczech, na Węgrzech i we Włoszech. Nagrywał dla roz­gło­śni radio­wych i wytwórni fono­gra­ficz­nych (m.in.: Polskie Nagrania, Sonoton Pro Viva, Acte Préable, BeArTon). Zainicjował serie wydaw­nictw daw­nej i współ­cze­snej muzyki pol­skiej, prze­zna­czo­nej na organy i obej­mu­ją­cej m.in. Krakowską Tabulaturę Organową, Gdańską Tabulaturę Organową, Warszawską Tabulaturę Organową (XVII w.), Kolekcję Conversatorium oraz serię Pierwodruki Muzyczne Kompozytorów Polskich.
Jego kom­po­zy­cje zostały zare­je­stro­wane na kil­ku­dzie­się­ciu pły­tach (8 – to płyty autor­skie) i były wyko­ny­wane na kon­cer­tach i festi­wa­lach muzycz­nych w kraju i za gra­nicą (Austria, Belgia, Białoruś, Bułgaria, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Japonia, Kanada, Kazachstan, Korea Południowa, Kuba, Liban, Litwa, Łotwa, Mołdawia, Niemcy, Norwegia, Rosja, Słowacja, Szwajcaria, Szwecja, Turcja, Stany Zjednoczone, Watykan, Węgry, Wielka Brytania, Włochy).
Za swoją twór­czość otrzy­mał sze­reg nagród m.in.: Nagroda Miasta Legnicy (2000), Nagroda Brata Alberta (2008), Nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka (2009), Nagroda Fryderyk Akademii Fonograficznej w kate­go­rii Kompozytor Roku (2010), Nagroda Ministra Kultury (1995, 2011). W 2007 roku Wielki Mistrz Zakonu Maltańskiego odzna­czył kom­po­zy­tora Crucem Magni Officialis, a w 2012 Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej – Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta.