Krzysztof Kostrzewa

Ur. 1961 w Częstochowie, kompozytor, teoretyk muzyki, pianista. Ukończył studia w Akademii Muzycznej w Krakowie, z teorii muzyki i kompozycji (w klasie B. Schaeffera); studiował też muzykę elektroakustyczną u J. Patkowskiego, M. Chołoniewskiego i M. Długosz. 1994–96 studiował teorię muzyki w Staatliche Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Stuttgarcie, u Matthiasa Hermanna. W 2005 i 2007 brał udział w kursach kompozycji K. Stockhausena w Kürten k/Kolonii. W 1999 uzyskał tytuł doktora, a w 2012 tytuł doktora habilitowanego w zakresie kompozycji w Akademii Muzycznej w Krakowie. 1988–1994 prowadził zajęcia teoretyczne w Akademii Muzycznej w Krakowie. Od 1988 prowadzi zajęcia z teorii muzyki na Wydziale Muzyki w Uniwersytecie Rzeszowskim (2014–19 był Prodziekanem ds. Nauki i Jakości Kształcenia). Skomponował 72 utwory, głównie solowe i kameralne, instrumentalne i elektroakustyczne, m.in. Koncert na klarnet bas. i ork., Mszę na alt, chór i ork., Magnificat, I Symfonię oraz Przymus światła na perkusję, flety i ork. Jego utwory były wykonywane w Polsce oraz w Hiszpanii, Niemczech, Portugalii, Rumunii, Słowacji, Turcji, na Węgrzech i we Włoszech. W publikacjach koncentruje się na muzyce serialnej oraz na polskiej muzyce współczesnej – bada twórczość P. Bouleza, K. Stockhausena, L. Nono, H. Lachenmanna, B. Schaeffera oraz B. Buczek.