Pieśń ujdzie cało – zapewniał nasz czołowy wieszcz. A co z jej twórcą? Z tym już gorzej. Z tym, przyznajmy, jeszcze nigdy gorzej nie było. Dla większości młodzieży twórca – i to zarówno tekstu jak i muzyki – tożsamy jest z wykonawcą. Usprawiedliwieniem niech będzie fakt, że najczęściej tak właśnie dziś jest. Czy to dobrze? Dla wielbicieli tzw. autentyczności przekazu – owszem, dla preferujących przekaz oszlifowany warsztatem, a może i (ba!) talentem – niekoniecznie. Ze sprawdzonego źródła wiem, że nawet w szkołach teatralnych Wiersze wojenne „są” dziś pieśnią Ewy Demarczyk, nie: z repertuaru Ewy Demarczyk – skomponowaną przez Zygmunta Koniecznego do tekstu Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. 

Bo znalazły się na niej – jak zadecydowałam – zarówno najsłynniejsze utwory Kowalskiego, jak i te mniej znane, ukazując różne oblicza owego żołnierza-poety. Oryginalne melodie kapitana – towarzyszące części tekstów – Krzysztof Mroziak poddał współczesnym aranżacjom, do samodzielnych wierszy skomponował zaś autorską, w moim odczuciu bardzo atrakcyjną, acz niewypaczającą ogólnego charakteru twórczości Kowalskiego, muzykę. Pieśni poprzedzone są wprowadzającymi w temat i klimat narracjami mojego autorstwa. Tuszę – a sekundują mi w tym wszyscy zaangażowani w ten projekt, z pomysłodawcami: Katarzyną Sobas i Grzegorzem Oliwą oraz wyśmienitymi wykonawcami na czele – że płyta przyniesie Państwu nie tylko zastrzyk nowej wiedzy o niesłusznie chyba odsuniętym dziś w cień Adamie Kowalskim, ale i wzruszeń. Bo ostatecznie o nie w każdej twórczości chodzi najbardziej.