Płyta Dixi jest owocem projektu zrealizowanego przez Katedrę Kompozycji Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku. Projekt miał charakter naukowo-twórczy. W ramach jego naukowej strony pomysłodawcy albumu zdecydowali się sięgnąć do historii muzyki elektroakustycznej (i nie tylko), przypominając jej ważkich twórców i znane utwory. W ramach strony twórczej – postanowiono owe utwory przedstawić w odnowionych postaciach, dostosowanych do możliwości nowej technologii, z wykorzystaniem wielokanałowej techniki rejestracji i odtwarzania dźwięku: cała płyta zarejestrowana została w systemie 5.1.

Projektowi przyświecały dwie nadrzędne idee. Pierwszą było zaprezentowanie względnie szerokiego spektrum muzyki elektroakustycznej z udziałem instrumentu akustycznego. Znalazły się tu zatem dzieła powstałe w różnych okresach i operujące różnymi rodzajami środków (zarówno technicznych, jak i stylistycznych), zaś funkcję wspólnego mianownika pełni właśnie ów instrument akustyczny: akordeon. Druga idea jest spójna z silnie obecnymi we współczesnej kulturze wątkami związanymi z praktyką zapożyczeń, cytatów, opracowań, remixów, rekompozycji i szeroko pojętego „recyclingu” zaistniałego wcześniej materiału muzycznego.

Album zawiera kompozycje Eugeniusza Rudnika, Dariusza Mazurowskiego, Wiesława Cienciała, Krzysztofa Olczaka, Christosa Hatzisa, Andrzeja Krzanowskiego oraz Lary'ego Lake'a.