"Romantyzm jest wciąż obecny w naszym muzycznym DNA. To on ukształtował sposób myślenia o ideale dźwięku, roli artysty i statusie muzyki – wzorce tak silne, że trudno się od nich uwolnić. Z jednej strony dał artyście godne miejsce w społeczeństwie, z drugiej zamknął instrumenty – jak flet – w ramach „pięknego dźwięku”, ograniczając ich wyrazowe możliwości. Jako flecistki zajmujące się muzyką barokową i współczesną, patrzymy na romantyzm z dwóch stron: epoki, w której nasz instrument stał się zakładnikiem konwencji, i współczesności, w której dźwięk – kruchy, nieidealny, jedyny – jest pełnoprawnym nośnikiem treści.

W dialogu z kompozytorami pytamy: kim jest dziś muzyk, czym jest dźwięk, jakie jakości są naprawdę ważne? Czy wciąż musimy być „zakładnikami” romantycznego piękna, czy możemy pozwolić, by oddech i muzyka swobodnie przepływały ku temu co nam bliższe?"